*همه می پرسند:

چیست در زمزمه مبهم آب؟

چیست در همهمه دلکش برگ؟

چیست در بازی این ابر سپید?

روی این آبی آرام بلند?

که ترا می برد این گونه به ژرفای خیال؟

چیست در خلوت خاموش کبوترها؟

چیست در کوشش بی حاصل موج؟

چیست در خنده جام؟

که تو چندین ساعت مات و مبهوت به آن می نگری؟؟؟

نه به باد? نه به آب? نه به برگ?

نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام?

نه به این خلوت خاموش کبوترها?

من به این جمله نمی اندیشم!!!

من مناجات درختان را هنگام سحر?

رقص عطر گل یخ را با باد?

نفس پاک شقایق را در سینه کوه?

صحبت چلچله را با صبح?

نبض پاینده هستی را در گندم زار?

گردش رنگ و طراوت را در گونه گل?

همه را می شنوم... می بینم...

من به این جمله نمی اندیشم!!!

به تو می اندیشم.......

ای سراپا همه خوبی? تک و تنها به تو می اندیشم!!!

همه وقت? همه جا?

من به هر حال که باشم به تو می اندیشم!!!

تو بدان این را تنها تو بدان?

تو بیا... تو بمان با من تنها? تو بمان...

جای مهتاب به تاریکی مهتاب تو بتاب!

من فدای تو به جای همه گلها تو بخند!

اینک این من که به پای تو درافتادم باز...

ریسمانی کن از آن موی دراز?

تو بگیر? تو ببند? تو بخواه?

پاسخ چلچله ها را تو بگو?

قصه ابر هوا را تو بخوان!

تو بمان با من تنها تو بمان!

در دل ساغر هستی تو بجوش!

من? همین یک نفس از جرعه جانم باقیست...

آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش..........................

*از یک عاشقِ شکست خورده پرسیدم:

بزرگ ترین اشتباه؟

گفت: عاشق شدن...

گفتم: بزرگ ترین شکست؟

گفت: شکستِ عشق...

گفتم: بزرگ ترین درد؟

گفت: از چشمِ معشوق افتادن...

گفتم: بزرگ ترین غصه؟

گفت: یک روز چشم های معشوق رو ندیدن...

گفتم: بزرگ ترین ماتم؟

گفت: در عزای معشوق نشستن...

گفتم: قشنگ ترین عشق؟

گفت: شیرین و فرهاد...

گفتم: زیباترین لحظه؟

گفت: در کنارِ معشوق بودن...

گفتم: بزرگ ترین رویا؟

گفت: به معشوق رسیدن...

پرسیدم: بزرگ ترین آرزوت؟

اشک توی چشماش حلقه زد و با نگاهی سرد گفت:

مرگ....